از بنتونیت بطور وسیع در رنگ زدایی روغن ها استفاده می شود و منظور از این امر تصیفه سازی و حذف بعضی مواد از روغن است که البته وجود این مواد در محصول نهایی روغن مطلوب نیست.
رنگ زدایی در مورد همه انواع روغن های حیوانی، نباتی و معدنی انجام می شود .روغن هایی از قبیل تخم کتان، سویا، نارگیل و غیره نیز توسط بنتونیت رنگ زدایی و خالص می شوند تا درخت صابون، رنگ ها و محصولات خوراکی بکار روند ضد عفونی کردن، ئیدروژن زدایی، خنثی سازی و رنگ زدایی روغن نیز توسط انجام می شود.
برای تصفیه روغن، مقدار 0.5 تا 30 درصد وزنی آن از خاک استفاده می شود ولی به هنگام فیلتره کردن آن اگر این خاک به اندازه کافی فعال نشده باشد ممکن است مقداری از روغن را در خود نگه دارد. خاک هایی که بدین منظور به کار می روند یا به صورت طبیعی فعال اند(خاک طبیعی فعال) و یا پس از فعال سازی شیمیایی و یا فیزیکی بصورت فعال در می آیند. برای این منظور سه نوع خاک فعال کاربرد دارد:
- خاکهای طبیعی فعال
- خاکهای فعال شده بنتونیتی
- بوکسیت فعال شده
رس های طبیعی فعال در طبیعت به همان صورت که در صنعت به کار می روند وجود دارند و احتیاج به فعال کردن اسیدی ندارند. پلاستیسیته این خاک ها زیاد نیست، آب فراوانی دارند و ساختمان آنها ورقی شکل است و با از دست دادن آب به زبان می چسبند که یکی از مشخصه های بارز آنها است.
بنتونیت های فعال شده نیز از خاک های بنتونیتی که توانایی فعال شدن با اسید معدنی را دارند به روش مخصوص تهیه می گردند و قدرت رنگ بری آنها چندین برابر رس های طبیعی فعال است. این خاکها به خصوص برای ساختن کاغذهای کاربن بدون کربن به کار می روند.
بوکسیت های فعال شده نیز از حرارت دادن ماده معدنی بوکسیت بدست می آید و فقط برای تصفیه روغن های نفتی و به صورت دانه ای به کار می روند.
برای رنگ زدایی روغن های حیوانی، نباتی، نفتی، چربی ها و موم ها از دو روش رد کردن از صافی و تمامی استفاده می شود.
در روش رد کردن از صافی روغن از وسط لایه رسی دانه ای شکل به اندازه های 10 تا 60 مش عبور داده می شود ولی در روش تماسی روغن مستقیما” با رس نرم 200 مش مخلوط شده و سپس از فیلتر عبور داده می شود روغن های نفتی را با هر دو روش ولی روغن های حیوانی و نباتی را تنها با روش تماسی عمل می کنند. اصولا” برای این امر از بنتونیت کلسیم استفاده می شود ولی بنتونیت های سدیم و مونت موریونیت های اسیدی نیز در این کار مصرف دارند. از آتاپولژیت نیز برای عمل آوردن روغن های معدنی استفاده می شود.
بیشتر گلیسرین هایی که از نباتات یا حیوانات به دست می آیند باید قبل از مصرف بی رنگ شوند برای این منظور از رس های رنگ بر طی دو روش تصفیه فیزیکی با بخار و شیمیایی استفاده می شود. در تصفیه فیزیکی ناخالصی های روغن را با تبخیر کردن آن قبل از سفید کردن جدا می کنند و سپس با اسید سولفوریک یا اسید سیتریک و 0.5 تا 2 درصد خاک بی رنگ کننده فعال آنرا بی رنگ می نمایند. این عمل به ندرت 10 تا 15 دقیقه و در 90 درجه سانتی گراد در خلع انجام می شود.
از این روش بیشتر برای بی رنگ کردن روغن نخل استفاده می شود ولی گاه روغن ذرت، سویا، شلغم روغنی، چربی تخم ها و چربی های حیوانی را بدین روش بی رنگ می کنند. در روش شیمیایی نمک ها و صمغ را بوسیله اسید جدا می کنند، و یا این که روغن را که توسط قلیا خنثی شده است جهت جدا کردن هر نوع اسید چرب آزاد با آب می شویند و سپس خاک فعال شده به آن اضافه کرده و به مدت 20 تا 30 دقیقه در 90 درجه سانتی گراد و تحت خلع (برای روغن نخل در 140 درجه سانتی گراد) نگه می دارند. کیفیت خاک فعال شده مربوط به رنگی است که انتظار دارند روغن رنگ مزبور را به خود بگیرد و معمولا” مقدار این خاک 0.25 تا 2 درصد است.
به روغن های بزرک و سویا که مصارف فنی دارند، مشابه روغن های خوراکی خاک افزوده و 20 تا 30 دقیقه در 80 تا 110 درجه سانتی گراد حرارت می دهند.
برای تهیه صابون های سفید کننده معمولا” لازم است که روغن ها و چربی های مورد استفاده را قبل از تبدیل به صابون سفید کنند و بدین منظور روغن و چربی ها را با 2 تا 4 درصد خاک سفید کننده به مدت 20 تا 30 دقیقه در 90 تا 120 درجه سانتی گراد حرارت داده وسپس فیلتره می کنند.
بیشترین مصرف این خاک برای سفید کردن در روغن های نباتی و پس از آن روغن نخل است که سالانه حدود 10 میلیون تن روغن نخل تولید می شود. تولید کنندگان عمده روغن نباتی کشورهای آرژانتین، برزیل، کانادا، چین، هند، اندونزی، ایتالیا، مالزی، نیجریه، فیلیپین، آمریکا و روسیه است. وزارت کشاورزی امریکا(USDA) تولید دانه های روغنی دنیا را 202 میلیون تن در سالهای 1987 و 1988 اعلام کرده است.
در گذشته روغن های خام در کشورهای مصرف کننده (کشورهای صنعتی) رنگ زدایی و تصفیه می شدند و روغن خام از کشورهای تولید کننده به همان صورت خام خریداری شده و به صورت غله به کشورهای صنعتی حمل می شد ولی در حال حاضر کشورهای تولید کننده خود اقدام به تصفیه روغن می کنند تا ارزش افزوده را از آن خود بنمایند.
این موضوع بخصوص در مورد مالزی که بزرگترین تولید کننده روغن نخل دنیا است صددرصد صدق می کند. روغن نخل بزرگ از دانه های روغنی اقتصادی و مفید دنیا است.
یک هکتار نخل روغنی دارای ارزش سالیانه بین 4 تا 5 تن روغن خوراکی از آن استفاده می شود، گرچه مصارف شیمیایی آن نیز در حال افزایش است. تولید روغن نخل کشورهای آسیایی(اندونزی، مالزی، فیلیپین، سنگاپور، تایلند) حدود 6 میلیون تن روغن خام نخل بوده که 70 درصد تولید روغن دنیا را تشکیل می دهد. روغن هسته خرما نیز در آسیا بیشتر از سایر نقاط دنیا است. در سال 1987 مقدار روغن شلغم 2.2 میلیون تن و روغن خرما 700 تن بوده است.
تحقیقات زیادی در حال انجام است تا روغن نخل را بتوانند به صورت یک غذای ویژه با ارزش درآورده و به کشورهای توسعه یافته صادر نمایند تا از افت قیمت آن جلوگیری شود.
در طول عمل فیلتره کردن 20 تا 30 درصد روغن نخل از بین می رود. هرچه روغن های نباتی افزایش مصرف داشته باشند تقاضا برای خاک بی رنگ کننده نیز افزایش می یابد و هرچه کشورهای تولید کننده روغن خود اقدام به رنگ زدایی و تصفیه روغن بنمایند، الگوی عرضه و تقاضای دنیا برای بنتونیت بیشتر به هم خواهد خورد چنان که مصرف خاک بی رنگ کننده در کشورهای مهم صنعتی پایین آمده و در کشورهای تولیدکننده روغن بالا خواهد رفت. در روغن های اصلی معدنی هم مونت موریونیت و هم آتاپولژیت برای فیلتره کردن روغن بکار می روند. انواع روغن های اصلی معدنی که بدینوسیله تصفیه می شوند عبارتند از نفت، روغن سوخت، روغن های روان ساز(روغن موتورها)، واکس ها و گریس ها.
روغن های معدنی روانساز(Lubricator) را برای تصفیه باید تا 300 درجه در خلع حرارت داد. ناگفته نماند که جدا کردن کامل اجزاء موجود روغن هایی که در توربین ها و عایق های الکتریکی به کار می رود توسط اسید سولفوریک قوی و سپس تصفیه آن با خاک انجام می گیرد.
خاک های فعال شده سفید کننده جهت احیاء روانسازها اهمیت دارد ولی این امر به سادگی تصفیه سایر روغن ها در 80 تا 110 درجه سانتی گراد نیست. در این مورد روغن ها را با اسید سولفوریک می آمیزند تا ناخالصی های آنها با اسید ترکیب شده و به صورت رسوب از روغن جدا گردد. سپس بنتونیت فعال شده را به روغن اضافه نموده و 200 تا 300 درجه حرارت داده و از داخل آن بخار رد می کنند و سپس خاک مصرف شده را توسط فیلتر جدا می کنند. مقدار خاک مورد نیاز برای این عمل 3 تا 5 درصد وزن روغن است.